ปากกัดตีนถีบยังไม่ใช่หนทางรวย
ถูกแล้วครับ ฟังไม่ผิด ยกตัวอย่างคนทำงานซักอย่างแทบตาย ทำได้แค่เสมอตัว หรือล้มลุกคลุกคลานกับงานประจำหรืออาชีพส่วนตัว ทำยังไงก็ไม่รวยเสียที เพราะอะไร เพื่ออะไร เรามาวิเคราห์กันครับ ถ้าเราทำงานอย่างหนึ่งไปซักพักใหญ่ แล้วมันไม่ก้าวหรือเจอทางตัน ก็ควรจะหยุด หยุดไม่ได้หมายถึงหยุดไปเลย แต่ในที่นี้คือหยุดเพื่อคิดวิเคราะห์ใหม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หาทางแก้ในสิ่งนั้น ลองมุมใหม่ เราจะเห็นมุมที่กว้างขึ้นเพราะเมื่อเราทำงานแบบ ปากกัดตีนถีบก้มหน้าก้มตาทำอย่างเดียวเราจะมองไม่เห็นข้อผิดพลาด ของสินค้า และตัวเรา จนติดและวนไปวนมากับงานที่ทำ ผ่านไปนานเข้าๆยังไม่รู้ตัว ซึ้งคนส่วนมากเป็นเช่นนั้น จนเลิกล้มไปเพราะ เนื่องด้วยเวลา หรือทุน หรือความเบื่อหน่าย ที่นับวันยิ่งทวีขึ้นไป แต่ถ้าเมื่อเราเจอกับปัญหางานแล้ว เราทำไม่ได้ เช่นตัวอย่าง ถ้าขายเสื้อหรือผ้า แล้ว ขายไม่ดี ขายได้น้อย ถ้าเราปล่อยเวลาไปเนินนานก็ยังขายไม่ได้ แต่เราก็พยายาม ขายต่อไป ขายที่เดียวนี้แหละ ขายตลาดนี้หรือ ห้างนี้ จนเวลาผ่านไป ทุน เวลา ร่างกาย จิตใจ มันจะท้อ จนปากไม่กัด ถีบไม่อยู่ก็จบ กาลฉะนี้ แลแต่ถ้าเราหยุด มาคิดก่อนล่ะ เช่น ขายไปสักพัก แล้วเอ๋ ทำไหมขายไม่ได้ไม่ออก ลองหยุดสัก2-3 วันหรืออาทิตย์ ดูสินค้า ดูทำเล ดูคนที่ขายคล้ายๆเราทำไมขายดี แล้ว นำมาประยุกต์ ใช้กลับเรา แล้วกระโดด ไปทำใหม่ โดยยังคงงานเดิมแต่ได้มีการขัดเกลาคาวมคิดให้กว้างขึ้น หนทางรวย หนทางแห่งความรวย เริ่มจะเปิดกว้างแล้ว ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น